over mij

Kort samengevat:

Ik ben de fiere mama van een Bram (°2009), Janne (°2012) en Warre (°2019). Ze vullen mijn tijd, hoofd, zorgen, hart en ziel, ze zijn het middelpunt in mijn leven.

Iets minder beknopt:

Op 5 november 1985 ben ik geboren in Vilvoorde. Op 14-jarige leeftijd ben ik beginnen babysitten bij de Gezinsbond. Dit beviel me zodanig dat ik dit al gauw elke vrijdagavond, zaterdagavond en vakanties deed. Ik ging al snel dromen van een groot gezin maar daarbij hoort ook een prins op het witte paard. Aangezien ik deze nog niet gevonden had, besloot ik dan maar eerst Sociaal Werk te gaan studeren in Gent. Naast mijn studie Sociaal Werk heb ik een cursus Vlaamse gebarentaal gevolgd. Gebaren gebruik ik nog dagelijks in mijn job als onthaalmoeder.

Het is daar in Gent dat ik Bart ontmoette, geen prins en een wit paard had hij ook al niet, wel een grijze peugeot en besloot dat ik mijn dromen dan maar moest bijstellen, en ging ervoor! We trouwden op 8 augustus 2008 en onze liefde werd een jaar en paar dagen later bezegeld door een prachtige zoon: Bram.

In 2010 besloot ik, na lang overwegen, om onthaalmoeder te worden. Op die manier kon ik toch een beetje mijn droom van een groot gezin waar maken. Elke dag omringd worden: niet door zure collega’s maar door lachende kindermondjes (en stinkende pamperkontjes – tja elke job heeft zijn minder leuke kantjes).

2 jaar later kreeg ik mijn prachtige dochter, Janne. Omdat we voelden dat we nog wat liefde over hadden, kwam er in 2019, als kers op de taart, onze allerschattigste Warre.

Interesses

Mijn interesse voor kinderen is groot – ze zijn zo puur, eerlijk, spontaan. Ik betrap mezelf er steeds op dat ik vertederend kijk in elke kinderwagen die ik passeer. Als ze ouder worden en al waggelend hun eerste stapjes zetten of ontdekkingstocht gaan, ook dat zijn zulke prachtige momenten in een leven. Vanuit mijn job als onthaalmoeder kan ik die momenten van dichtbij beleven en dat is een groot privilege. Ik ga niet ontkennen dat het soms druk is met 4 à 5 kindjes, maar die oprechte vertederende knuffels maken alles goed.

Ik kook graag – en als ik zie dat de kindjes met smaak hun bordjes leegeten, geeft dat zo’n voldoening. Bakken doe ik eigenlijk nog liever – elke verjaardag wordt hier gevierd met een zelfgemaakte taart en als de kindjes eens wat groter zijn mogen ze helpen. De chaos achteraf is dan niet te overzien maar de kindjes vinden dit ook leuk om te doen. Al vermoed ik dat ze het resultaat liever opeten (en dat doen we ook).

Verder probeer ik mijn creativiteit te uiten in het knutselen met de kindjes en in het naaien. Al is dat laatste beperkt tot het in elkaar flansen van slingers en kroontjes.